Sutartinės – litewskie pieśni polifoniczne
Sutartinės to fenomen litewskiej muzyki tradycyjnej. Nazwa pochodzi od litewskiego czasownika „sutarti”, co znaczy „być w zgodzie”. To bardzo stara forma polifoniczna, ich tradycja sięga pogańskich, prechrześcijańskich czasów. Pieśni mają proste melodie, oparte na kilku tonach i złożone z dwóch odrębnych części: nasyconego treścią tekstu głównego oraz refrenu. Te struktury po nałożeniu się na siebie tworzą harmoniczną, gęstą, dźwiękową tkankę. Głosy krążą, przenikają się, uzupełniają, stwarzają efekt płynącej dźwiękowej fali.
Istnieje prawie czterdzieści różnych stylów i sposobów wykonywania sutartinės. Teksty pieśni dotyczą wielu tematów: wydarzeń rodzinnych i historycznych, życia codziennego i czasu świętowania. Choreografia podczas wykonywania pieśni jest nieskomplikowana, obejmuje między innymi chodzenie w kole z rytmicznym przytupywaniem i rękami złączonymi w środku koła, tak, by tworzyły gwiazdę.
Sutartinės to sztuka synkretyczna, odzwierciedlająca połączenie muzyki, tekstu i ruchu. Charakterystyczną ich cechą jest jednoczesne brzemiennie różnych melodii i tekstów. Ideę pieśni polifonicznych można znaleźć w utworach współczesnych kompozytorów litewskich.
W 2010 roku sutartinės zostały wpisane na Listę Reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.
Pieśni można posłuchać tutaj:
Źródło zdjęcia: